امام علی (سلام الله علیه) :

لا عَمَلَ كَالتَّحقيِقِ.
هيچ عملى مانند پژوهش نيست.
                           (غررالحكم ودررالكم - ص768)

امام صادق (سلام الله علیه) :

لَستُ اُحِبُّ أن أرَى الشّابَّ مِنكُم إلاّ غادِياً في حالَينِ: إمّا عالِماً أو مُتَعَلِّماً.

دوست ندارم جوانى از شما [شيعيان] را جز بر دو گونه ببينم: دانشمند يا دانشجو.

                                                                       (امالی طوسی ص303)

امام على(سلام الله علیه) :

العِلمُ يُنجِدُ الفِكرَ.

دانش روشنى بخش انديشه است.

                    (غررالحکم و دررالکلم،ص48)

پيامبر اكرم(صلی الله عليه و آله) :

مَن عَمِلَ بِما يَعلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلمَ ما لَم يَعلَم.

هر كس به آنچه می ‏داند عمل كند، خداوند دانش آنچه را كه نمی ‏داند به او ارزانى می ‏دارد.

                                                                 (مرآ‌ة العقول ج3،ص286)

  امام محمد باقر عليه‏ السلام :

    ما شیبَ شیءٌ بشیءٍ اَحسن مِن حِلمٍ بعلمٍ؛
    چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.

                                                          (بحارالانوار  ج 75 ، ص 172 )

رسول اکرم (صلى ‏لله‏ عليه ‏و ‏آله):
ا لا اخبركم بأجود الأجواد قالوا بلى يا رسول اللَّه. فقال اجود الاجواد اللَّه و انا اجود بنى آدم و اجودهم بعدى رجل‏ علّم‏ علما فنشره و يبعث يوم القيمة امة واحدة و رجل جاد بنفسه في سبيل اللَّه حتى قتل
آيا خبر ندهم به بخشنده ‏ترين بخشنده ‏ها؟ گفتند: بلى يا رسول اللَّه.
 بخشنده ‏ترين بخشنده‏ ها خداى متعال جلّت عظمته مى ‏باشد. و من بخشنده ‏ترين اولاد آدم هستم و بخشنده ‏ترين اولاد آدم بعد از من مردى است كه علمى را بياموزد پس آن را منتشر كند و چنين كس در روز قيامت مبعوث شود در حالى كه امت واحده است، يعنى كسى است كه جامع خيرات است و به او اقتدا مى‏ شود. و نيز بخشنده‏ ترين مردم بعد از من مردى است كه جان خود را در راه خدا بخشش كند تا كشته شود.

                                          (إرشاد القلوب / ترجمه طباطبايى، ص50)

امام علی عليه‏ السلام :
قُم عَن مَجلِسِکَ لِاَبیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ اِن کُنتَ اَمیراً؛

به احترام پدر و معلمت از جای برخیز هرچند فرمان روا باشی.

                                                                     (غررالحکم،ص136)

پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏آله :
قَلْبٌ لَيْسَ فيهِ شَىْ‏ءٌ مِنَ الْحِكْمَةِ كَبَيْتٍ خَرِبَ فَتَعَلَّموا وَ عَلِّموا وَ تَفَقَّهوا وَ لا تَموتوا جُهّالاً فَاِنَّ اللّه‏َ لا يَعْذِرُ عَلَى الْجَهْلِ؛
دلى كه در آن حكمتى نيست، مانند خانه ويران است، پس بياموزيد و آموزش دهيد، بفهميد و نادان نميريد. براستى كه خداوند، بهانه‏ اى را براى نادانى نمى‏ پذيرد.

                                                                    نهج الفصاحه،ص600

پيامبر صلى ‏لله‏ عليه ‏و ‏آله :
اَلْعِلمُ إمامُ الْعَمَلِ وَالْعَمَلُ تابِعُهُ يُلهَمُ بِهِ السُّعَداءُ وَ يُحْرَمُهُ الأْشقياءُ؛ 

دانش پيشواى عمل و عمل پيرو آن است. به خوشبختان دانش الهام مى‏شود و بدبختان از آن محرومند.

                                                                  (امالى طوسى، ص 488)

امام على عليه ‏السلام :
يا مُؤمِنُ اِنَّ هذَا العِلمَ وَالاَدَبَ ثَمَنُ نَفْسِكَ فَاجْتَهِد فى تَعَلُّمِهِما ، فَما يَزيدُ مِنْ عِلْمِكَ وَ اَدَبِكَ يَزيدُ فى ثَمَنِكَ وَ قَدْرِكَ ، فَاِنَّ بِالْعِلْمِ تَهْتَدى اِلى رَبِّكَ وَ بِالاَدَبِ تَحْسِنُ خِدْمَةَ رَبِّكَ وَبِأَدَبِ الْخِدْمَةِ يَسْتَوجِبُ الْعَبْدُ وَلايَتَهُ وَقُرْبَهُ ، فَاقْبَلِ النَّصيحَةَ كى تَنْجُوَ مِنَ الْعَذابِ؛

اى مؤمن! به تحقيق اين دانش و ادب بهاى جان توست پس در آموختن آن دو بكوش كه هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود بر قيمت و قَدْرت افزوده مى‏ شود ؛ زيرا با دانش به پروردگارت راه مى ‏يابى و با ادب به پروردگارت خوش خدمتى مى ‏كنى و با ادب در خدمت‏گزارى، بنده سزاوار دوستى و نزديكى به او مى ‏شود . پس [اين [نصيحت را بپذير تا از عذاب بِرَهى.

                                                  (بحار الانوار(ط-بیروت)،ج1،ص180)